میکروارگانیسم ها (موجودات زنده ذره بینی، مانند باکتری‌ها و قارچ‌های تک سلولی و ...) مهم‌ترین مصرف کنندگان و تجزیه کنندگان طبیعت می‌باشند و بیشتر آن‌ها از این طریق انرژی خود را کسب می‌کنند. میکروارگانیسم ها با توانایی آنزیمی فوق العاده ای که دارند قادر هستند بسیاری از موادی که جزء مواد سخت تجزیه پذیر هستند را تجزیه کنند. از طرف دیگر بنابه گفته دانشمندهای میکروبیولوژیست دنیا تنها کمتر از یک درصد کل میکروارگانیسم های دنیا شناخته شده‌اند و 99 درصد آن‌ها هنوز ناشناخته هستند. بنابراین راه برای میکروارگانیسم های دنیا تا قرن‌های بعد باز است و آن‌ها هستند که سرنوشت کره خاکی را رقم خواهند زد. امروزه از بسیاری از آنزیم‌های میکروبی در صنایع مختلف آرایشی، بهداشتی، نساجی، آهار زنی، صنایع فولاد، نفت، هیدروکربن‌های مختلف و ... استفاده های صنعتی می‌شود.

به علاوه قابلیت سازش ژنتیکی در آن‌ها تقریبا تجزیه و تغییر هرنوع ماده را امکان پذیر ساخته است و با دست ورزی هایی که انسان انجام داده است قدرت آن‌ها را چندین برابر می‌کند. مثلا با روش‌های بهسازی میکروارگانیسم ها تولید پنی سیلین از قارچ پنی سیلیوم از ابتدای کشف تا به حال 50000 برابر شده است. افزایش تولید و یا عملکرد یک موجود زنده را بهسازی آن موجود می‌نامند که در جهان صنعتی امروز سرمایه های کلانی روی بهسازی سویه‌ها در حال انجام می‌باشد.  همانطور که گفته شد میکروارگانیسم ها قادر به تجزیه طیف مختلفی از مواد می‌باشند که شامل مواد فلزی و غیر فلزی می‌شود که تجزیه برخی از آن‌ها در مباحث امنیتی- دفاعی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. تجزیه فلزهایی همچون آهن، تیتانیوم، مس، اورانیوم و ... در این بحث قرار دارند . مکانیسم اثر آنها به خاطر اختصاصی نبودن آنزیم‌های آن‌ها برای ماده ای خاص طیف موادی را که تجزیه می‌کنند گسترده تر کرده است. آنزیم‌های آن‌ها بوسیله فرایندهای اکسیداسیون و کاهش روی فلزها اثر می‌کنند و به اصطلاح باعث زنگ زدگی آنها می‌شوند. تغییر ماهیت ماده در بسیاری از موارد حائظ اهمیت می‌باشد چرا که دیگر کارایی پیشین را از دست داده و از طرف دیگر هزینه های اضافی را تحمیل می‌کند.

دسته دوم میکروارگانیسم هایی هستند که روی مواد غیر فلزی اثر دارند. تجزیه موادی مانند نفت، رزین، بتن، رنگ، آسفالت و TNT و ... از جمله موادی هستند که در حوزه های امنیتی می‌توان از آن‌ها بهره برداری نمود (5). تجزیه این مواد از دو جنبه می‌تواند اهمیت داشته باشد؛ اولاً یا به صورت عام و کلی است و باعث تحمیل هزینه های اضافی بر کشور شده، موجبات نارضایتی مردم و جامعه را از دولت سبب می‌شود، که همین امر یکی از تهدید های اقتصادی علیه کشور می‌باشد. مثلاً خوردگی‌های لوله های بتنی، رنگ‌های پایه پل‌ها و از بین رفتن آسفالت‌ها در مدتی بسیار کمتر از موعد مقرر می‌تواند مصادیقی از حملات بیولوژیک در حوزه صنعتی در کشور باشد. ثانیاً می‌تواند به طور خاص در صنایع استراتژیک کشور مورد استفاده قرار بگیرد؛ مثلا رزین به عنوان ضد رادار در هواپیماهای رادار گریز مورد استفاده قرار می‌گیرد که با تجزیه رزین توسط میکروارگانیسم ها، بدون آنکه کسی متوجه باشد هواپیما ازحالت رادار گریزی خارج شده و به راحتی می‌توان آن‌ها راشناسایی نمود.

مصداق بارز این نمونه‌ها در خبرهای عمومی و حتی پنهان وجود ندارد، چراکه نمونه های فوق را به راحتی نمی‌توان اثبات کرد، که به دو دلیل می‌باشد؛ اولاً این تغییرات و تبدیل‌ها به صورت طبیعی است و گاها در طبیعت هم اینچنین تغییرات و تبدیلاتی انجام می‌شود برای همین ظن این که این تغییرات توسط گروه خاصی جهت داده شده است در دید بسیاری از افراد توهم توطئه پنداشته می‌شود. ثانیاً این تغییرات به صورت کاملا تدریجی و در طی زمان مثلا یک سال و یا دو سال انجام می‌پذیرد چرا ه با حافظه تاریخی ضعیف به راحتی می‌توان از آن اقدامات چشم پوشی نمود و همچنین در اکثر موارد گمان مسئولان و نیروهای کشور این است که یا کار کارشناسی شده ای نبوده است، یا مواد اولیه مشکل داشته است و یا بر اساس اعتقادات غلط به سرنوشت و قسمت می‌سپارند. این دو دلیل باعث می‌شود نتوان عامل یا عاملان این حملات را شناسایی نمود. اما با رویکرد امنیتی به قضیه نگاه کردن و رصد مقاله های روز دنیا در حوزه های مختلف و پروژه‌هایی که مراکز تحقیقاتی خاص مانند نیس زیونا و ... انجام می‌دهند می‌توان به این تهدیدات بالقوه پی برد. مثلاً میکروارگانیسمی وجود دارد که با مصرف هیدورکربن هایی مانند نفت و بنزین می‌تواند هیدروژن تولید کند. این کشف جدید علمی در نگاه بسیاری می‌تواند باعث تولید گاز هیدروژن در صنعت شود، اما اگر با نگاه امنیتی به قضیه بنگریم، اهمیت قضیه چندین برابر می‌شود. تولید هیدروژن از تجزیه هیدروکربن‌ها از آنجایی مهم است که بدانیم غلظت هیدروژن در 5 درصد به شدت انفجاری است. بوسیله این میکروارگانیسم و با تجزیه بنزین یا نفت درون خودرو و یا هواپیمایی به مدت چند ساعت هیدروژن تولید شده به غلظت مورد نظر می‌رسد و انفجار به وقوع می‌پیوندد. نکته مهم‌تر این است که انفجار درون باک بوجود آمده و هیچ گونه شاهد و مدرکی مبنی بر خرابکاری و ... نمی‌توان پیدا کرد و انفجار بر اثر نقص فنی و ... گزارش خواهد شد.